Heidenen betekenis

In de Hebreeuwse Bijbel wordt het woord heidenen gebruikt als vertaling voor het Hebreeuwse gojiem, wat volkeren betekent, waarmee vaak niet-joden of niet-Israëlieten worden bedoeld, dus mensen die zich niet aan de joodse wetten (hoeven te) houden. biedt vier verschillende definities van het woord heidenen, afkomstig uit diverse bronnen zoals woordenboeken, bijbel, spreekwoorden en cultureel woordenboek. De betekenis van heidenen is afhankelijk van de context en het tijdsperk.

Heidenen betekenis De vertaling ‘heidenen’ (slechts 17 maal), ‘volken’ of ‘natiën’ geeft aan dat het om een niet-Israë-litisch volk gaat. Een enkele keer wordt goj gebruikt voor het volk Israël (Ps. ; Jes. ).

Betekenis heidendom

Het heidendom is een verzamelnaam voor de verschillende niet-abrahamitische geloofstradities waarmee het vroege christendom in aanraking kwam. De naam zelf is een germanisering van de Latijnse term paganus, wat "bewoner van het platteland" betekent. Wat christenen zich niet realiseren is dat het christendom schatplichtig is aan het heidendom en paganisme. Dat gaat vooral op voor de rooms-katholieke kerk. Tijdens de kerstening zijn meerdere heidense rituelen en heidense goden geassimileerd door het christendom. Betekenis heidendom Onder heidenen verstaan wij de aanhangers van de voorchristelijke polytheïstische levensbeschouwing in Noord Europa, het 'Germaanse Heidendom'. Onder Germanen verstaan we de stammen die in Europa woonden en een Germaanse taal spraken.

Religie heidenen

Een heiden is iemand die geen, of in de ogen van een ander de verkeerde religie aanhangt. Dit kan een niet-gelovige zijn, een afvallige, een ketter of een aanhanger van een ander geloof. Een groot twistpunt onder de aanhangers van het hedendaags heidendom is of hun religie van een universalistische of etnische aard is. De voorstanders van een universalistisch heidense religie pleiten voor het openstellen van hun geloofsgemeenschap voor mensen en gebruiken die vreemd zijn aan de cultuur waarin die geloofsgemeenschap is ontstaan.

Religie heidenen

Antieke religies

In de antieke religies daarentegen wor-den religieuze praktijken en overtuigin-gen gelegitimeerd door de traditie. Dit vormt een zwakkere legitimatiebasis dan een goddelijke openbaring, zodat de religie meer openstaat voor en voor-werp is van aanpassingen. Weliswaar werkt het belang dat men aan de tradi-. De antieke religies zijn daarentegen niet exclusief en dit in twee opzichten: • Zij aanvaarden dat andere gemeenschappen eigen goden hebben en beschouwen derhalve de eigen goden niet als de enige die ook door anderen zouden moeten vereerd worden. Ze doen dus niet aan proselitisme.

Antieke religies 'Een leven zonder feesten is als een weg zonder herbergen', aldus Democritus.6 De bekende histori- cus van de antieke religie Walter Burkert betitelde de antieke stad als een 'feestgemeenschap'; hetzelfde kan voor ook allerlei andere sociale verbanden dan de stad met vrucht beweerd worden.

Heidense gebruiken

Heidense gebruiken [ bewerken | brontekst bewerken ] Vrijwel alle christelijke feestdagen hebben elementen die afkomstig zijn uit heidense gebruiken en feestdagen rond dezelfde tijd, zoals de versierde kerstboom en het eten van paaseieren. Hedendaags heidense religies kunnen specifiek gebaseerd zijn op bepaalde culturen, zoals de Germanen en de Romeinen, of een eclectische verzameling zijn van elementen uit verschillende culturen. Het hedendaagse heidendom vindt zijn oorsprong in de 19de eeuw in de tijd van de romantiek.

Heidense gebruiken In haar dit jaar uitgekomen boek Heidense heiligdommen – zichtbare sporen van een verloren verleden geeft historica en archeologe Judith Schuyf een uitgebreide inventarisatie van alles wat er te weten valt van het ‘heidendom’, inclusief de inlijving door het vroege christendom en alles wat er na meer dan duizend jaar kerk en kerstening.